Ave Maria (kerst 3)

Vorige week wist ik het al: kerst-3 zou gaan over Ave Maria. Maar wat zou ik erover gaan schrijven? Over mijn pianoles en het idiote idee om na ruim drie maanden pianoles Ave Maria te gaan spelen? Of over de Nina Hagen uitvoering van Ave Maria, tien jaar geleden prachtig door Geertje vertolkt op haar vrijgezellendag? Was dat niet rond kerst, die vrijgezellendag?

Toen ik eind september begon met pianoles, vertelde ik mijn pianojuf dat ik vroeger ook les had gehad. ‘Leuk’ zei ze, en ze nam twee weken later wat liedjes mee. Voor het kerstconcert. “Ave Maria lijkt me mooi”. Ave Maria leek mij ook mooi, niet alleen vanwege ‘Maria op het blauwe boekje’, maar ook omdat ik het nummer nog kende van vroeger. De uitvoering van Nina Hagen althans. Toen Geertje en ik nog op de middelbare school zaten, schreeuwden we Nunsexmonkrock en Unbeschreiblich Weiblich mee. Leuk. Eind jaren ’80 kwamen de engeltjes en was een paars-gouden kast het toppunt van mooi. En Nina Hagen zong Ave Maria. Ook mooi. Lekker over the top. Vonden we.

Maar goed, terug naar pianoles. Kan ik noten lezen? Nee, nauwelijks, alleen de rechterhand eigenlijk. Maar pianojuf vraagt me de rechterhand te laten horen. En dat gaat eigenlijk boven verwachting. ‘Ave Maria’ zal het dus worden. Maar de linkerhand…, das een ramp, merken we kort daarna. De noten kan ik nauwelijks lezen. Wel uittellen ‘op basis van de f’. Tot overmaat van ramp gaat de linkerhand gaat ook veel sneller dan de rechterhand.

Maar ja, als je al aan Ave Maria bent begonnen, ga je ook niet terug naar ‘Stille Nacht’. Neuh, dat dan weer niet. Ave Maria is vele malen mooier. En bovendien besluit ik halverwege november dat ik ‘er wel iets mee heb’ dus moet het gewoon zo zijn. Sure. Inmiddels weten pianojuf en ik allebei dat ik rond mijn achtste een paar maanden ‘les’ heb gehad en vertelt pianojuf me dat dit een stuk is voor vierdejaars leerlingen. Hmmm, dat ben ik niet. Ik haal nauwelijks de vier maanden op dat moment.

Eind november zegt pianojuf dat we altijd nog kunnen smokkelen en dat ik alleen rechterhand speel en zij de veel lastigere linkerhand. Voor mij een extra aanmoediging om linkerhand te gaan oefenen, want smokkelen? Nu de eerste twee bladzijden zo ‘goed’  gaan? Nee, meer oefenen dan. Daar heb ik ook weer meer tijd voor, omdat de LINK voorstellingen erop zitten. Mooi, dat schiet op. Ave Maria klinkt dagelijks bij de familie Schrijft. ‘s Morgens, ’s middags, ’s avonds. Op de ochtend van de kerstuitvoering speel ik het voor het eerst foutloos. Yesss. “Vind je het niet vervelend worden”, vraag ik voor de vorm aan Manlief. Maar hij vindt het mooi. Nog steeds. Gelukkig maar.

De kerstuitvoering zelf doet er eigenlijk nauwelijks meer toe. Het is een echt huiskamerconcert voor ruim dertig man en een vleugel. Die heel anders klinkt dan wat we thuis hebben staan. Maar het komt er goed uit. De foutjes worden niet opgemerkt, een stalen gezicht doet wonderen. Bovendien moeten andere leerlingen ook hun kunstje laten horen en zijn ook gespannen. En daarna zit het erop en kan ik naar de rest luisteren. Is toch mooi, piano spelen. Pianojuf, dank je wel.

Ave Maria speel ik nu dus voor de lol. Misschien iets voor een vrolijck samenspel met Geertje? Het is de week van Serious Request en ik vraag een plaat aan. Hij staat er niet tussen, dus ik hoop dat het goed gaat. Nee, ik wil geen Unbeschreiblich Weiblich van Nina Hagen Band. Gewoon Ave Maria van Nina Hagen moet het zijn. Ofcourse. Ik wens serious request veel aanvragen. En een goede kerst.