Warme douche

  Schuifknop in de middelste stand, rechterknop ingedrukt houden, tien seconden wachten en… niets. Geen waakvlam in ieder geval. Vervelend.  Iets langer dan. Maar ook dertig seconden helpt niet. Twee minuten de rechterknop ingedrukt houden, levert vooral een doof gevoel op in mijn rechterduim. Verder niets. Dit tafereel herhaalt zich enkele keren per dag.

Junior en Juniora vinden het wel prima zonder geiser. Het betekent dat ze voorlopig niet hoeven te douchen, geen haren hoeven te wassen en ook de  ‘afwas met stukjes’ gaat aan hen voorbij.  Uit opvoedkundig oogpunt zijn zij in Frankrijk namelijk van de afdeling Afwas.  Maar nu even niet. Als het gekinderte in bed ligt, zetten we de waterkoker aan en wassen we af.  Gaat een stuk vlugger bovendien, maar dat spreken we hoogstens heel zacht naar elkaar uit.

Na een dag of drie realiseer ik me dat deze geiser het niet vanzelf weer gaat doen.  En bovendien heb ik ook wel zin in een warme douche  en schoon haar. Meneer Schrijft ook overigens. Daarom gaat hij naar Patric, de kapper in het dorp. De kapperszaak van Patric is klein. Alleen het telefoonnummer op het raam is groot.  Links boven de wasbak hangt een trouwfoto en naast de kassa hangt een foto van een dreumes met een twee tanden en een zonnehoedje .  Zo te zien hangt de foto er al even.  Er is één kappersstoel en één wasbak.  Terwijl meneer Schrijft met zijn hoofd in de wasbak ligt, verontschuldigt Patric zich. Hij moet even zijn zoon uit school halen, is over vijf minuten terug. Overigens weet hij wel iemand die ons kan helpen met onze chauffe-eau. We moeten op de terugweg maar even langs Roger rijden, van Gitem.  Die verkoopt televisies, maar repareert ook geisers.  En we hebben geluk want Roger kan de volgende ochtend al langskomen. Om acht uur. Dat is minder, maar het is voor een goed doel. Ik wil inmiddels heel graag mijn haren wassen.  

De volgende ochtend horen we om tien over half acht een busje het terrein op rijden: Roger.  Non merci, hij hoeft geen koffie. Ik wijs hem de geiser, die boven de wc is bevestigd. Het is een oud apparaat, verontschuldig ik me een beetje. Leg in mijn beste Frans uit hoe we de afgelopen dagen geprobeerd hebben het ding aan de praat te krijgen. Roger kijkt eens, mompelt wat onverstaanbaars en trekt de kap van de geiser. Rommelt nog eens wat en doet de geiser aan. En weer uit.  Er komt wat gevloek uit het toilet. Hij loopt naar de auto, schrijft een briefje, doet de geiser weer aan. Komt lachend naar buiten.  "Il marche".  Wat hij gedaan heeft? "Rien". Echt niets? "Non, rien". Waarschijnlijk moet er op termijn een bimétal vervangen worden. Dan moeten we maar bellen.  Voor hij bij de deuropening staat, kan ik nog net vragen wat hij van ons krijgt. "Rien", lacht hij, "Wat niet kapot is, kan ik niet repareren."  Verbaasd blijven we achter. Tijd voor een warme douche.

foto: Junior en Juniora bij de beek.