Zure bommen in Afghanistan

Misschien ligt het aan mij, maar ik wil het toch even vragen hier (en ja, het is een suggestieve vraag): Wie vindt de ‘zwangere vrouwen van Ohra’-reclame wél leuk? Wie moet er wél lachen om de aldoor plassende en chocolade etende dames bij de ‘Uitfpufstand’?

Ohra neemt zwangere vrouwen erg serieus, zoals blijkt uit hun persbericht. Even een citaatje: "Honderden zwangere vrouwen konden de verleiding van een zure bom en de chocolade niet weerstaan. Halverwege de eerste middag kreeg OHRA de nieuwe voorraden nauwelijks meer aangevoerd. Ook vielen de loungebanken en de hoofdmassages tussen het wandelen door enorm in de smaak."

Tja, deze bijdrage kan nog verschillende kanten op gaan, maar ik vermoed een zure. Ik zou het bijvoorbeeld kunnen hebben over de wetmatige dombo-principes van de reclame: een man met een witte jas is een dokter en een zwangere vrouw is een muts en bovenal handelingsonbekwaam. Een slordige vijftig jaar geleden was dit overigens echt zo. Door te trouwen gaf je als vrouw je handelingsbekwaamheid op. Klaar. Gelukkig is er veel veranderd hier. Ondanks de stompzinnigheid van de Ohra-reclame is zwangerschap over het algemeen ‘leuk’ in Nederland. Ja, we maken er een echt feestje van met uitpufstands en blije dozen. Hier wel.

In Afghanistan ligt dat iets genuanceerder. Daar sterft iedere 27 minuten een zwangere vrouw door complicaties die te maken hebben met haar zwangerschap en bevalling. Eén op de acht vrouwen gaat dus gewoon dood aan zwanger zijn. Door de ‘gebruikelijke oorzaken’ zoals ondervoeding en besmettelijke ziektes. De medicijnen die wij bij het Kruidvat halen, hebben zij niet. Zij hebben zo hun eigen kruidvat. Dan zijn er nog de vrouwen die tijdens de bevalling sterven, door een gebrek aan medische zorg. Die is er namelijk meestal niet. Bijna alle vrouwen bevallen thuis. Er zijn maar weinig kraamklinieken, en nauwelijks opgeleide vroedvrouwen. Dat is overigens niet heel erg verbazingwekkend in een land waar meisjes tot voor kort niet naar school mochten en waar vrouwen niet mochten werken.

En wanneer moeder het niet overleeft, dan geldt meestal hetzelfde voor haar kind. Drie van de vier kinderen van wie de moeder overlijdt bij de bevalling sterft in het eerste jaar. Het is sowieso niet erg gezond om kind te zijn in Afghanistan: volgens schattingen van Unicef stierven in 2006 dagelijks 900 kinderen onder de vijf jaar. Ik heb nog even nagekeken of dit niet een typfout was, maar dat is niet zo. Helaas. Ik wil niet eens uitrekenen hoeveel dit is voor heel 2006. Welke grote stad, bevolkt met baby’s, peuters en kleuters moeten we daarvoor wegvagen?

Ik kijk nog eens naar het persbericht van Ohra. Chocolade, hoofdmassage, win het gewicht van je baby in goud. En de vrouwen in Afghanistan, wanneer krijgen zij een ‘uitpufstand’? Zijn de bommen de afgelopen jaren voor hen niet al zuur genoeg geweest?

foto: Unicef.